İnsanoğlu nankördür! İlgi alanı ile ilgili yeni bir şey gördüğünde ya da onunla ilgili bir şeye sahip olduğunda, eskisini çok çabuk bir şekilde unutur. Hatta tabiri caizse bir daha yüzüne bile bakmaz. Özellikle teknoloji; insana, eski alışkanlıklarını çok çabuk unutturuyor.
Örnek mi; hemen vereyim: cep telefonunu düşünün. Hayatımıza gireli 10 yıl kadar oldu ya da olmadı. Şimdi neredeyse kundaktaki bebeğin bile bir cep telefonu var. İnsanlar birbirleriyle iletişime geçmek istediklerinde ev telefonlarını aramaz oldular. Cep telefonunu kullanarak direkt ilgili kişi aranır oldu.
Misal, akşam halı saha maçı mı var? Stoper arkadaş cep telefonundan aranır ve maç öncesinde onu evinden alacağınız saati direkt kendisine söylersiniz. Ev telefonunda arayınca, gereksiz gibi gelen ebeveyn hal hatır sorma muhabbetini artık çoğu kişi yapmaz oldu. Özel günlerin kutlanması da buna dahil edilebilir. Yine cep telefonu aracılığıyla gönderilen kısa mesajlar, telefondaki sevgi ve saygı sözcüklerini çoktan unutturdu.
Ancak dediğim gibi bundan sadece on yıl önce öyle miydi? Ev telefonundan aranan arkadaşın, telefonu açan annesi ile kısa bir hal hatır sorma sohbeti neticesinde, arkadaşınızla buluşacağınız saati kararlaştırırdınız. Buluşma zamanı evin önüne geldiğinizde ya zili çalar ya da apartman girişinden avazınız çıktığı kadar bağırırdınız. Çünkü iletişime geçmek için başka bir araç yanınızda yoktu.
Evet, itiraf ediyorum. Ben de artık kapının önünden bağırmıyorum. Cep telefonumu kullanarak geldiğimi arkadaşlarıma haber veriyorum. Ama madalyonun bir de öteki yüzü var. Artık kimse cebinde not defteri taşımıyor. Aklına unutmaması gereken bir şey gelirse, ne yaparım kaygısı kimsede yok. Onun yerine yine cep telefonunu kullanıp, e-posta gönderme seçeneğine seçerek, aklına gelen şeyi kendi kendine e-posta göndererek hatırlıyor. Birçok okuyucum; “ne var ki bunda, ne güzel teknolojiyi kullanıyoruz işte” diyebilir. Ancak durum şu ki; artık çoğu kişi kalemi eline alıp yazı yazmıyor. Bir dilekçe doldurması gerektiği zaman, etkileyici bir el yazısı ile yazma zahmetine kalkışmıyor. Word’de el yazısı fontu ile yazılmışını tercih ediyor. Ve arkadan gelen nesil de bu şekilde, önünde giden nesli takip ediyor. Bu işin sonu nereye varacak bilemiyorum ama eski alışkanları hatırlamak için şu anda yaptıklarınızı bir yere yazmanızı öneriyorum. İleride, geçmişe bakmak istediğinizde hatırlamanızı kolaylaştırması için…
Son Dakika Golü
Eski alışkanlıklar demişken son iki aydır dergimiz yayına hazırlanırken başımıza gelen bir olay, bizi eski bir alışkanlığımıza götürdü. Dergi teslim tarihinin son günlerinde çeşitli nedenlerle kesilen ADSL hatları, bizi çevirmeli bağlantı ile internete bağlandığımız günlere geri götürdü. Artık teşekkür (!) mü etmeliyiz, ne demeliyiz bilemiyorum…
